Meydan okumanın yedinci günündeyiz. Sorumuz şu:
"Hangisini tercih edersin? Gün doğumu ya da gün batımı?"
Evimin en güzel yanı gün batımını net olarak görebileceğim bir konumda olmasıydı. Nerdeyse her gün pencereden gün batımını izlerdim. En sevdiğim şeylerden biri de uzakta tam olarak seçemediğim yerleri -miyopluğumun da katkısıyla - deniz olarak hayal etmekti. Deniz manzarasını öyle çok severim ki...
Gün biterken insanı bir hüzün kaplar, yarının nasıl olacağını bilememenin hüznü...Eğer yalnızsan geceyi tek başına geçirmenin verdiği o buruk tat... Tüm bunlara rağmen o hüznün için bir merak, bir umut da vardır. Bugünün dökümünü ortaya sereriz; yanlışıyla doğrusuyla... Tefekkür ederiz. Yarının nasıl olacağına dair içimizdeki korkuyu bastıran bir ümit filizlenir. Belki de yarın hayatımızın en güzel günü olacaktır. Yaklaşan yaz tatilini düşünür, sıcak yaz akşamlarını sevdiklerimizle birlikte geçirme hayali bugünümüzü şenlendirir. Hep böyle olamayabiliriz, bazen gün batımına bakarken gözyaşlarımızı bastırmakta zorlanırız ama böyle zamanlarda umudun galip geleceğini asla unutmayız.
Gün doğumu da umut doludur ama telaşlıdır, yeni günün telaşı...O yüzden ben gün batımını daha çok severim.
Belki bir gün o hayal ettiğin manzara karşısında bulursun kendini. Öğretmen olduğun sürece "olmaz" diye bir şey yok.
YanıtlaSilHatta belki bir gün, gün batımlarını birlikte izliyor oluruz.