MERHABA (Meydan Okuma 1.Gün)

Merhaba!

Sevgili  Ezgi bloglar arasında bir meydan okuma başlatmış. Nisan ayının sonuna dek kendisinin hazırlamış olduğu soruları cevaplayacağız. Böylece yüz yüze muhabbet edememenin telafisini bu yolla yapmış olacağız. Ben de bu meydan okumanın blog hayatına geçiş için iyi bir fikir olacağını düşündüm ve yazmaya karar verdim. 

İlk günün sorusuyla başlayalım.

"Karantina döneminden önce neredeydin, nasıl bir yaşam şeklin vardı, şimdi neredesin ne yapıyorsun, günlerini nasıl geçiriyorsun, neler değişti hayatında bu süreçte?"

Karantina döneminden önce İstanbul'daydım, İstanbul'un merkezi yerlerine epeyce uzak bir köşesinde öğretmenlik yapıyordum. Okula çok yakın, küçücük bir evim vardı, tek başıma orada yaşıyordum. 

Şimdi ise ailemin yanındayım. Bu zorunlu aranın on beş gün süreceğini düşünüp apar topar yola çıkmıştım. Arkamda öğrencilerim, kitaplarım, planlarım kaldı. Ah bir de öksüz evim... Aslında kapıdan çıkarken bir daha dönmeme ihtimalimizi de göz önünde bulundurarak vedalaşmak gerekiyor herkesle, her şeyle. Bakalım ne zaman görüşeceğiz bir daha...

Şu sıralar evdeyim. Kitap okuyorum, film izliyorum. Öğrencilerime ödev hazırlıyorum.Çoğu kez şikayet etsem de onları çok özlüyorum. Hatta çoğu kez onların da beni özlediğini duyma isteği içimi kaplıyor.  Keşke diyorum, keşke ödev dışında bir şey sorsalar, söyleseler. "Öğretmenim nasılsınız, sizi özledik." gibi...  İnsanın yaşı kaç olursa olsun sevgiye olan gereksinimi hiç bitmiyor.

Herkes gibi ben de çok gerginim. Bu süreç ne zaman ve nasıl bitecek, bitecek mi, bittiğinde elimizden kayıp giden kaç can olacak, o canlar kimler olacak? Korkuyorum. Belirsizlik her insanı korkutur. Elimizden sadece dua etmek geliyor. Bir de tefekkür etmek, bu durumdan çıkarılacak dersleri düşünmek. Ben bundan sonra bir çiçeğe, denize, gökyüzüne şükrederek, nefes almanın kıymetini bilerek bakmaya çalışacağım.